Çocukluğumdan beri hayatım son derece zorlu geçti. Vücudumda 12 yaşımdan beri yanık izleri var ve herkes bana bunlar yüzünden sırtını çevirdi.

Nerede yaşadıysam orada yabancıydım. Hayatımın çoğu İran’da geçti. Aslen Afganistanlıyım ama orada sadece bir yıl kaldım. Buna rağmen, insanlar beni hâlâ bir göçmen olarak görüyordu.

Türkiye’de de bir yabancıyım. Konuşulan dili ya da bölgeleri iyi bilmediğim için burası bazı açılardan daha da zor. Çevrenizdeki her şey yepyeni. Bir durup düşünürseniz, bu yeniden doğmak gibi bir şey. Örneğin haftalık alışverişimi yaparken iletişim kurmak zor oluyor. Ama bu günlerde çok daha rahatım. Türkiye’de yaşamak bana bir güven duygusu veriyor ki buna minnettarım. Yanıklarım nedeniyle hiçbir zaman rahat edemedim. İran’da çocuklarım elimden alınmıştı. Bu en büyük kaygılarımdan biriydi. Ama artık korkmuyorum. Çünkü Türkiye’de kimse bana zarar vermiyor. Hem benim rahatım hem de çocuklarımın huzuru yerine geldi. Kocamın tehditlerine karşı kendimi güvende hissediyorum. Daha iyiyim.