Kocamla ben politik gerekçeler ve güvenlik sorunları nedeniyle dokuz yıl önce İran’dan kaçtık. Bizler İran’ın Kürdistan bölgesindeniz. Kocam orada 11 yıl siyasi tutuklu olarak hapis yattı. Birçok travma yaşadık.

Kocamın bir bacağı protez, engelli olduğundan çalışamıyor. Aynı zamanda siroz ve akciğer hastalığı da var.

Bir hayli maddi zorluk yaşıyoruz. Kızıma kıyafet almayı bırakın doğru düzgün besleyecek kadar bile param olmayabiliyor. Elbette dünyada tüm insanlar maddi güçlüklerle karşı karşıya ancak sığınmacılar için durum çok daha zor. Çünkü insan kendini hep yabancı, hep yalnız hissediyor. Van İşitme Engelliler ve Aileleri Derneği’nde (VİED) memnuniyetle karşılanıyor, saygı görüyoruz. Bu nedenle buraya gelmeyi seviyoruz. Benzer durumlarda olan insanlarla konuşmak da faydalı oluyor. Onları da ailem gibi görüyorum. VİED’deki faaliyetler sayesinde psikolojik sağlığım büyük ölçüde iyileşti. Psikososyal destek aldım. Kendimi güvende ve huzurlu hissediyorum.